Begeleiding van mensen met kanker (psychosociale oncologie)
Kanker. Het kan een grote impact hebben op je leven. En op je relatie of gezin. Hoe hiermee om te gaan valt niet mee. Er komt verschrikkelijk veel op je af. Eerst het vermoeden, onzekerheid, wachten op een diagnose. Het niet willen weten. Dan de diagnose, kanker: kwaadaardig. Je komt in een stroomversnelling terecht met weinig tijd om na te denken want er moet immers gehandeld worden.
Je ondergaat verschillende behandelingen, je hebt weinig keuze. De behandelingen laten wel hun sporen na: bijwerkingen, vermoeidheid, concentratieproblemen, littekens, amputatie. Je zelfbeeld is geschonden, je lichaam is zo anders dan daarvoor. Wanneer deze periode van behandelen eindelijk voorbij is, kun je het gevoel hebben dat je in een zwart gat valt.
Nu pas komt er tijd om stil te staan, na te denken, te verwerken wat jou heeft kunnen gebeuren. Ben je genezen? Komt het terug? Niemand kan dit met zekerheid voor je zeggen. Je vertrouwen in je lijf is weg.
Angst en gevoelens van machteloosheid
Het wordt afwachten en omgaan met de angst die je voelt. Vaak denkt de omgeving dat je genezen bent en de draad wel weer kan oppakken. Zij verklaren je als fit en herstelt. Mogelijk begrijpen de mensen in je omgeving niet veel van je vermoeidheid, je prikkelbaarheid, je ‘slechte dagen’ en je angst. En wat als de kanker niet weg blijkt te zijn? Hoe moet het dan verder? Hoe kun je verder leven met die kanker? En hoe vertel je dit aan je kinderen? Wat als het slecht afloopt? Je voelt je overgeleverd en machteloos. Wat voor zin heeft je leven dan nog?
Ook binnen je gezin is jouw ziekte wellicht ingeslagen als een bom. Alles staat plotseling op zijn kop, alles staat in het teken van de behandelingen. Er hangt spanning in de lucht, je bent prikkelbaar en de kinderen lopen op hun tenen. Zij hebben angst en zorgen en houden die voor zich. Je partner doet zijn best en krijgt het te verduren.
Ondersteuning van kankerpatiënten en/of hun familie
Kankerpatiënten of hun familie kunnen soms baat hebben bij extra ondersteuning op psychosociaal vlak. Ik heb diverse opleidingen gevolgd op het gebied van verlies verwerking en heb daarnaast een medische achtergrond. Tevens maak ik graag gebruik bij begeleiding van chronisch zieke patiënten en hun naasten van de contextuele benadering en maak ik in de gesprekken soms gebruik van, als dit door jou als passend wordt ervaren, de zogenaamde poppetjes-taal (lees verder bij ‘een taal erbij’).
Ik heb tevens de post-HBO-opleiding psychosociale oncologie gevolgd.
In een ingrijpend proces van ziek geworden zijn en hoe daarmee te dealen is het helpend je bewust te worden van wat werkelijk van belang is, en daar dan ook voor te gaan. Het aanboren van hulpbronnen in het verwerken van het leven wat je overkomt. De schade in je leven om te gaan zetten in schatten. Met elkaar in gesprek komen rondom pijn en verlangens in relaties die niet eerder uitgesproken konden worden. Zichzelf en de ander te ontschuldigen van het mogelijk door elkaar en aan elkaar aangedane onrecht. Zich te verbinden met belangrijke anderen. Tijdens een loslatingsproces een balans te vinden tussen zorgen voor de ander en rekening houden met zichzelf.
‘There’s a crack in everything. That’s how the light gets in.’ Leonard Cohen.